De Nieuwe Wildernis
Eerste bioscoop natuurfilm

31-05-2013

Zo kwam het dat ik 30-05-2013 's morgens om 07.30 uur richting Lelystad reed.
Wat me precies te wachten zou staan wist ik niet, maar er zou gefilmd worden bij een ijsvogelnest, dus mijn verwachtingen waren redelijk hoog.
Ruim op tijd was ik aanwezig, waarbij ik van een vriendelijke boswachter een zeer laxerend bakske sterke koffie kreeg.
"Als u er nog een wil, pak maar hoor, je weet het te staan". "Nee dank je, ik drink er altijd maar één". (althans, dit soort koffie pak ik over het algemeen geen 2 en zeker niet als ik de gehele dag geen wc in de buurt denk te hebben)
Rond 10 uur kreeg ik een sms dat de  begeleider een kleine vertraging had opgelopen vanwege een lekke band.
Rond half 11 reden we (er was nog een vrouw bij die deze dag  had "gekocht" op een veiling) dan eindelijk de Oostvaardersplassen in

Wat een schitterend ongerept gebied. Heel veel dezelfde bomen zijn hier ooit aangeplant en sterven nu allemaal gelijk af omdat dit soort bomen nou eenmaal niet veel ouder wordt als X-aantal jaren.

Zo is er een groot gedeelte van het gebied bezaaid met dode takken en half dode bomen, wat een erg apart "sfeertje" aan het gebied geeft

Maar waar vele dieren leven, gaan uiteraard ook vele dieren dood.
En in een gebied waar men de natuur de natuur laat, blijft dus alles liggen als voedsel voor allerlei roofdieren en insecten.

Maar waar vele dieren leven, gaan uiteraard ook vele dieren dood.
En in een gebied waar men de natuur de natuur laat, blijft dus alles liggen als voedsel voor allerlei roofdieren en insecten.

Na een uurtje of anderhalf rond te hebben gereden, zijn we wat gaan eten in een boerderij van Staatsbosbeheer.


Na het eten zouden we weggebracht worden naar een plaats, tegenover een ijsvogelnestje. Onze begeleider zou bij een garage de band gaan vervangen, dan wel laten maken.
Lopend door een veld van brandnetels kwamen we op een klein plaatsje waar we door de takken, een tak boven het water zagen.
"Daar komt hij steeds op zitten als hij het nest uitvliegt".
Het duurde geen minuut of het ijsvogeltje vloog richting het nest.
Helaas deed hij dit op de manier die zo typerend is voor dit soort vogeltjes... Laag over het water en pijlsnel.
Zo zagen we hem nog een keer of 3 vliegen, maar op het takje zitten, een paar meter van mijn camera af??? Forget it!
Ondertussen is onze begeleider, die overigens uit Haghorst komt, (ook Brabant dus) dus een band laten verwisselen bij een garage.
Na een tijdje heeft hij ons weer opgepikt, en wij hebben de "de Nieuwe Wildernis" bus opgepikt. De band moest verwisseld worden omdat deze bus de oorzaak was van de vertraagde start aan het begin van de dag.

En zo reden wij naar de Lepelaarsplassen waar een deel van het team bezig was met het filmen van ijsvogeltjes. Hij in de bus, en ik in de privé auto van de Haghorse begeleider. Een Suzuki Jimny.
Als ik deze dag 1 ding geleerd zou hebben, dan is het dat ik nooit een Suzuki Jimny ga kopen.... (Maar dat terzijde)
Aangekomen op de plaats van bestemming werden mijn laarzen bekeken en afgekeurd.
Gelukkig lagen er in het busje nog een paar lieslaarzen. alhoewel... een paar??
Het bleken 2 linkse te zijn, maat 44 dus de linkse zat nogal ruim en de rechtse zat nogal strak :-)

Lieslaarzen leek mij een beetje overdreven, maar dat was het echt niet.
Modder, blubber en dieper plassen, waar je nog dieper in wegzakte, probeerde ons de pad te verhinderen.

Halverwege dit pad wilde er 1 laars van de meelopende vrouw niet meer met haar voet mee uit de modder. Een twijfel was het gevolg. Een kwikkelend gewankel waarbij ik haar nog heel even aan één arm probeerde vast te houden, maar helaas (voor haar dan!!!) ze ging zo met haar derrière de modder in.
Op dat moment dacht ik nog maar aan 1 ding, mijn cameratas met inhoud, en mijn camera zelf, die ik aan het statief over mijn schouders droeg.
Als ik hier languit "koppie onder" ga....??!!  "Dat heb ik er nou ook weer niet voor over".
Even later kwamen we bij 2 schuiltenten, met daarin, in iedere tent, een cameraman. Overigens bleek 1 cameraman een vrouw te zijn, maar dat terzijde.
Er werd afgesproken dat wij even in de tenten zouden mogen verblijven en dat de cameramensen en de begeleider elders de spullen zouden uitzoeken en schoonmaken.
Ik kreeg va de cameraman (een Engelsman) wat aanwijzingen  voor wat betreft de opstelling van mijn statief.
Niet te ver naar voren, omdat je lens niet te ver uit het tentje mag steken.
Gebruik autofocus, want als je handmatig wil scherpstellen schikken ze van je hand, en meer van dit soort nuttige tips.
Zo zat ik dus een half uur, drie kwartier, in het tentje, in eerste instantie samen met de vrouw die eerder in de modder was gevallen. Aangezien dit haar humeur niet geheel ten goede kwam, leek het haar wel leuk om een beetje te gaan mopperen en protesteren vanwege het feit dat er geen stoeltje in het tentje zat.
"Ahh, ik kan zo niet zitten hoor",
"Ik zie niets",
"Wil je een Tic-Tac?" Want ze had een dooje Tic-Tac meegenomen, waar ze er af en toe 1 van pakte.
Nou is dat niet zo erg, maar als je uiterst stil wil zijn omdat je mogelijk een foto gaat maken van het mooiste vogeltje van Nederland en dan nog op een manier waarop niet iedereen de mogelijkheid heeft......
En ik kan je verzekeren dat zo'n doosje Tic-Tac dan erg veel herrie maakt.
Voordeel zal wel zijn dat ik steeds als ik een Tic-Tac doosje hoor rammelen, ik aan deze dag terug denk.
Tot ze op een gegeven moment zei: "Ik ga maar even in het andere tentje kijken" :-)

Op een gegeven moment kwam er een blauwe schicht voorbij zonder op op het takje te gaan zitten. Het leek of het IJsvogeltje even kwam kijken of de rust was wedergekeerd nadat wij daar aankwamen.
Het bleek rustig genoeg te zijn, want even later kwam hij uit het niets, pijlsnel en heel even op het takje zitten. Klik klik klik. En de eerste foto was gemaakt.


Of hij gewoon niet graag op het takje zat, of het mogelijk door het geluid van mijn sluiter kwam, dat weet ik niet. (Alhoewel, eigenlijk weet ik dat wel) maar hij was weer snel gevlogen

De eerste die ik "te pakken had" was een mannetje.
Even later kwam ook het vrouwtje langs, die ook nog eens een visje in haar bek hielt, om haar jongen te voeren. Dit schijnt typisch te zijn voor IJsvogeltjes als ze een visje vasthouden met de kop naar voren, zoals het vrouwtje op de volgende foto.
Het verschil in het mannetje en het vrouwtje is te zien aan de ondersnavel. Die is bij het vrouwtje oranje en bij het mannetje donker van kleur.
Op een gegeven moment, veel te snel naar mijn zin, kwamen ze ons weer halen en liepen we door de modder en blubber weer terug naar het busje.

Hierbij is overigens ook de Engelstalige cameraman nog gevallen. Geluk voor hem was dat hij niet recht naar achteren viel, maar meer opzij het riet in. Daardoor zat hij niet helemaal onder de vuiligheid en was er niets aan de hand met zijn spullen.
Later werd er nog gegeten in eerder genoemde boerderij.
Daarna zouden we de Oostvaardersplassen nog ingaan om vossen te filmen/ fotograferen.
Dit duurde echter langer dan ik leuk vond, omdat er in de boerderij geen boerin aanwezig was. Met andere woorden, alles moest opgeruimd en schoongemaakt worden.

Rond 20.30 uur werd de dag voortgezet en gingen we op weg naar de Oostvaardersplassen.
Daar aangekomen hebben we nog een paar vossen gezien die gelijk wegrende toen ze de auto zagen en hoorde aankomen.
Tot er opeens één benieuwd was wie wij waren en wat wij daar kwamen doen.

Ik heb er nogal wat foto's van gemaakt, maar omdat het al donker begon te worden, is dit de enige toonbare.
Om 22.00 uur stond ik weer bij onze auto, deed mijn laarzen uit en schoenen aan, startte de auto en begon aan de rit van 1,5 uur door de steeds donkerder wordende avond.

Team van "de nieuwe wildernis" en "vroege vogels" in het algemeen en Roel Diepstraten in het bijzonder.
Bedankt voor de dag.
Het was een mooie dag die ik gelijk over zou doen.